شیوع تنبلی چشم در دانش آموزان ۶ تا ۹ ساله قزوین (۷۹-۱۳۷۷)

زمینه: تنبلی چشم (آمبلیوپی) عوارضی از قبیل معلولیت های بینایی، انحراف های چشمی و صدمات روانی و مالی در پی دارد که تشخیص زود هنگام و درمان به موقع را می طلبد. هدف: مطالعه به منظور تعیین شیوع تنبلی چشم در دانش آموزان 6 تا 9 ساله قزوین در سال های 1377 تا 1379 انجام شد. مواد و روش ها: میزان دید دانش آموزان توسط مراقبین بهداشت مدارس با چارت اسنلن استاندارد ارزیابی شد. دانش آموزانی که از نظر دید طبیعی نبودند به درمانگاه چشم ارجاع شدند. شرح حال کامل از والدین گرفته شد و معاینه کامل چشم بیماران توسط چشم پزشک مجری طرح انجام گرفت. این مطالعه به روش غربالگری اجرا شد. یافته ها: میزان شیوع تنبلی چشم %3/4 بر پایه دید 8/10 بود. از علل تنبلی چشم عیوب انکساری بالا (%80)، انحرافات چشمی (%8)، پتوزیس یا افتادگی پلکی (%5/2) و %5/9 موارد دیگر از قبیل هیپوپلازی ماکولا، عیوب انکساری زیر یک دیوپتر و ایدیوپاتیک بودند. بیست و یک درصد بیماران از تنبلی چشم خود آگاه بودند، ولی تحت درمان و پیگیری صحیح قرار نداشتند. نتیجه گیری: اندازه گیری دید کودکان هم زمان با ایمن سازی توسط متخصصین کودکان در درمانگاه و مراقبین بهداشت در مراکز بهداشت می تواند به عنوان یک روش فراگیر، مداوم و مطمئن درنظر گرفته شود.